سرماى زیانبار و سرمای مفید

شاعرى نزد سردسته دزدها رفت و اشعاری در ستایش او سرود. او دستور داد تا لباس شاعر را از تنش بیرون آورند و او را برهنه از ده بیرون کنند. بیچاره در سرماى زمستان با بدن برهنه از ده در حال خارج شدن بود که در این میان سگهاى ده به دنبال او مى رفتند. خواست سنگى از زمین بردارد و آنها را از خود دور کند اما آن سنگ بر اثر یخ زدگى از زمین کنده نمى شد. در حالی که از جدا نشدن سنگ عاجز شده بود گفت: این مردم چقدر حرامزاده هستند که سگ را براى آزار مردم رها کرده اند و سن

حکمت 128 نهج البلاغه
(تَوَقَّوُا الْبَرْدَ فِی أَوَّلِهِ، وَتَلَقَّوْهُ فِی آخِرِهِ; فَإِنَّهُ یَفْعَلُ فِی الاَْبْدَانِ کَفِعْلِهِ فِی الاَْشْجَارِ، أَوَّلُهُ یُحْرِقُ، وَآخِرُهُ یُورِقُ).
امام(علیه السلام) در این کلام حکیمانه خود دستور طبى مهم و کارسازى را بیان مى کند که مراعات آن مى تواند از بسیارى از بیمارى ها پیش گیرى کند و بر نشاط و نمو جسم و روح انسان بیفزاید، مى فرماید: «از سرما در آغاز آن (در پاییز) بپرهیزید و در آخرش (نزدیک بهار) ا

این داستانى که میخوام بگم براى یکى از اقوام هس که زبون خودش میگم:من وقتى جوون بودم حدودا بیست و خورده اى تو یه ده اطراف زابل زندگى میکردیم پدرم کشاورز بود وچون پیرشده بود همه خواهر برادرام ازدواج کرده بودن و غیراز من کسى نبود که عصاى پدرم باشه براهمین کشاورزى رو من عهده داربودم زمینمون ١٥کیلومتر از ده فاصله داشت توى زمین یه کلبه محقرساخته بودیم ک شبایى ک مجبور بودم تو زمینمون باشم تو اون کلبه میخوابیدم ..یادمه دفعات اول که میخوابیدم اونجا ف�

ما أكثر ما یُواجَه الزائر بهذا السؤال غیر الوجیه: "هل استلمت الضریح؟" فصار كثیر من الزوّار یزعم أن الزیارة من دون استلام الضریح غیر مضبوطة، فلا تهنأ له الزیارة إلا إذا استطاع أن یشقّ طریقا من بین الازدحام إلى الضریح. فإن قدر على ذلك رجع إلى أهله مسرورا مرفوع الرأس، وإلّا رجع خائباً! لیتنا كنّا ندع هذا السؤال جانبا، لكی لا یشتبه الأمر على بعض فیزعم أن قد أفلح الیوم من استقوى! إن استلام الضریح عمل جیّد وعظیم بلا ریب، ولا یحلو للضریح أن یُترك خ�

قحطی نان در تهران و یورش زنان به کاروان ناصرالدین شاه قاجار
هنریش بروکش سفیر پروس در ایران که درهمان زمان قحطى در ایران و تهران بود درباره قحطى و سپس شورش زنان تهران شرح مفصل و درخور نگرشى داده که در دیگر منابع در دسترس نگارنده نیامده است. وى مى نویسد:
«از روز 25 فوریه (سال 1861) سرماى تهران شدت یافت و برف شدیدى شب و روز باریدن گرفت به طورى که خیابانها و کوچه ها غیر قابل عبور شد.قیمت نان مرتب در حال افزایش بود و وضع سرسام آور و غیر قابل تحملى پیدا ک�

مناظره حضرت آقا امام صادق علیه السلام با ابو حنیفه در مورد بطلان قیاس
شیخ مفید رضوان الله علیه روایت کرده است:
محمد بن عبید، عن حماد، عن محمد بن مسلم قال: دخل أبو حنیفة على أبی عبد الله علیه السلام فقال له: إنی رأیت ابنك موسى یصلی والناس یمرون بین یدیه فلا ینهاهم، وفیه ما فیه فقال أبو عبد الله علیه السلام: ادع لی موسى، فلما جاءه قال: یا بنی إن أبا حنیفة یذكر أنك تصلی والناس یمرون بین یدیك فلا تنهاهم، قال: نعم یا أبه إن الذی كنت اصلی له كان أقرب إ

و حمالة امّ رأسی
با عامل حمل یا استخوان حافظ مغز سرم


    حِمَالَةِ: الحِمَالَة، ج‏ حَمَائِل‏: باربرى؛
حِمَالَةُ البَنْطُلُون: گیره یا بند شلوار (فرهنگ ابجدی)./ حِمَالَةِ: علاقة
السیف‏ (الإقبال)

    أُمِّ
رَأْسِی: أُمُ‏ الرَّأْس‏:
پوسته ‏ى روى مغز سر (فرهنگ ابجدی)./
أُمُ‏ الرأْسِ‏: هی الخَرِیطةُ التی فیها الدِّماغ (لسان اللسان)./ حِمَالَةِ
أُمِّ رَأْسِی: ظاهرا جمجمه
اگر مغز ما در اثر ضربه دچار صدمه شود عمکلرد طبیعی خود را از دست خواهد
�

و حمالة امّ رأسی
با عامل حمل یا استخوان حافظ مغز سرم


    حِمَالَةِ: الحِمَالَة، ج‏ حَمَائِل‏: باربرى؛
حِمَالَةُ البَنْطُلُون: گیره یا بند شلوار (فرهنگ ابجدی)./ حِمَالَةِ: علاقة
السیف‏ (الإقبال)

    أُمِّ
رَأْسِی: أُمُ‏ الرَّأْس‏:
پوسته ‏ى روى مغز سر (فرهنگ ابجدی)./
أُمُ‏ الرأْسِ‏: هی الخَرِیطةُ التی فیها الدِّماغ (لسان اللسان)./ حِمَالَةِ
أُمِّ رَأْسِی: ظاهرا جمجمه
اگر مغز ما در اثر ضربه دچار صدمه شود عمکلرد طبیعی خود را از دست خواهد
�

شلیل نوعی از خانواده هلو است. شلیل نوعی هلو است که پوست صاف و گوشت تیره تر دارد که میوه‌های بدون کرک تولید می‌کند و به همین علت هلوی بدون کرک نیز نامیده می‌شود و طعمی مطبوع و شیرین تر از هلو دارد.
شلیل درختی است که  ۴ تا ۱۰ متر ارتفاع رشد می کند. برگ های آن نیزه ای شکل، به طول ۷ تا ۱۶ سانتیمتر و عرض ۲ تا ۳ سانتیمتر و با رگبرگ های پرمانند می باشند.
جوانه های درخت شلیل  ساده، ۳ عدد در محور هر برگ، جوانه های جانبی زایشی و جوانه وسط رویشی است. جوانه ه

در
روایات فراوانى آمده است که امام مهدى (ارواحنا فداه) ظهور مى کنند و زمین را از عدل
و داد لبریز مى سازد بعد از آنکه زمین از ظلم و جور پر شده است. مرحوم کلینى این مضمون
را این گونه روایت مى کند.
«هُوَ الْمَهْدِیُّ الَّذِی یَمْلَأُ الْأَرْضَ
قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً.»
او
مهدى ست که زمین را از عدل و داد لبریز ساخته پس از آنکه از ظلم و ستم مالامال شود..

و
روایات به این تعبیر از سنّى و شیعه بسیار نقل شده است. لیکن علامت بو